Էլեկտրոնային առևտուրը, ինչպես Հայաստանի Հանրապետությունում, այնպես էլ ողջ աշխարհում, դարձել է քաղաքացիական շրջանառության անքակտելի մասը: Սակայն ՀՀ-ում դրա օրենսդրական թերկարգավորվածությունը առաջացնում է մի շարք խնդիրներ էլեկտրոնային առևտուրը միջորդավորող շղթայի բոլոր օղակների, հատկապես սպառողների համար: Այս հոդվածի շրջանակներում փորձ է արվել ներկայացնել էլեկտրոնային առևտրի ծագումնաբանությունը, պատճառները և նպաստող հանգամանքները, բացահայտել Եվրոպական Միությունում, ինչպես նաև այլ երկներում առկա մոտեցումները, իրավակարգավորումները, լավագույն փորձը, վերլուծության են ենթարկվել նաև դատական պրակտիկայում կարևոր և համակարգաստեղծ դիրքորոշումները: Այս ամենի լույսի ներքո փորձ է արվել նաև վեր հանել ՀՀ օրենսդրության մեջ առկա թերությունները, առկա իրավակարգավորումները ենթարկել համակողմանի վերլուծության: Արդյունքում բացահայտվել է էլեկտրոնային առևտրի էությունը, բանաձևվվել է դրա հասկացությունը, ներկայացվել են հատկանիշները: Բացի այդ համակողմանիորեն անդրադարձ է կատարվել նաև էլեկտրոնային առևտրի շղթայում ներառված բոլեր սուբյեկտների, այդ թվում էլեկտրոնային թվային հարթակի իրավական կարգավիճակին և դրանց քաղաքացիաիրավական պատասխանատվության առանձնահատկություններին: Հոդվածի շրջանակներում վերլուծության է ենթարկվել նաև թվային ապրանքը՝ որպես էլեկտրոնային առևտրի կարևոր բաղկացուցիչ մասին:
Հիմնաբառեր: էլեկտրոնային առևտուր, թվային հարթակ, սահմանափակ պատասխանատվություն, թվային ապրանք, թվային հարթակ շահագործող:
Հոդվածը ուսումնասիրում է դոմենային անվանումների իրավական կարգավորումն ու պաշտպանության մեխանիզմները՝ համադրելով միջազգային (ICANN, WIPO/UDRP, ACPA, ԵՄ Դատարանի պրակտիկա) և ազգային (.am և .հայ տիրույթներ, ՀՀ օրենսդրություն) մոտեցումները: Վերլուծվում են կիբերսքոութինգի և թայփոսքոութինգի խնդիրները, ապրանքային նշանի և դոմենային անվան կապը, ինչպես նաև վեճերի լուծման մեխանիզմների արդյունավետությունը: Հատուկ ուշադրություն է դարձվում WIPO-ի դերին, որի վարչարարական գործընթացները համարվում են արագ, արդյունավետ և միջազգային մակարդակով ճանաչված, իսկ Հայաստանի դեպքում առանձնացվում է «.am» տիրույթի ինտեգրումը UDRP համակարգին:
Հիմնաբառեր— դոմենային անվանումներ, դոմեյն, ապրանքային նշան, կիբերսքոութինգ, թայփոսքոութինգ, UDRP, WIPO, ICANN, վեճերի լուծում, «.am», «.հայ»
Հոդվածի նպատակն է ներկայացնել քաղաքացիական իրավունքի սկզբունքների համակարգը և արժևորել դրանց դերը իրավունքի անալոգիա կիրառելիս, որը գործուն մեխանիզմ է օրենսդրական կարգավորման բացերը լրացնելու ուղղությամբ:
Այդ նպատակին հասնելու համար խնդիր է դրվել քննության առարկա դարձնել քաղաքացիական իրավունքի սկզբունքների հասկացությունն ու դրանց կոնստիտուտիվ հատկանիշները, ինչպես նաև դրանց ձևավորումը` հանրային և մասնավոր շահերի համադրման համատեքստում:
Հետազոտությունը կատարվել է իրավական հետազոտության մի շարք մեթոդների կիրառմամբ, որպիսիք են՝ իրավահամեմատական, պատմահամեմատական, ինդուկցիայի, դեդուկցիայի, անալիզի, սինթեզի, աբստրահման, համակարգման և դասակարգման մեթոդները:
Հեղինակը համակարգել է գործող սկզբունքների դասակարգումները, բացահայտել է դրանց տեսական ու գործնական չափորոշիչները` իրավունքի ստեղծման, մեկնաբանման և կիրառման գործընթացներում: Հատուկ ուշադրություն է դարձվել այն հանգամանքին, որ քաղաքացիական իրավունքը առանձնանում է իր սկզբունքների հիմքով իրականացվող իրավունքի անալոգիայի կիրառմամբ` ապահովելով նորմատիվ ճկունություն և իրավական կայունություն:
Հոդվածում առկա է անդրադարձ նաև ՀՀ օրենսդրության շրջանակներում քաղաքացիական իրավունքի սկզբունքների կարգավորումներին, վերլուծվել են գործող իրավական մոտեցումները և ներկայացվել են օրենսդրական կատարելագործման մի շարք առաջարկություններ` նպատակ ունենալով ամրապնդել սկզբունքային հիմքերի գործնական արդյունավետությունը և ապահովել իրավունքի շարունակական զարգացումը:
Հիմնաբառեր— ինստիտուտ, սկզբունք, բարեխղճություն, ազնիվ գործարար պրակտիկա, կայունություն, պարտադիրություն, անալոգիա, համակարգ, մեթոդ, նորմատիվություն, դիսպոզիտիվություն, մասնավոր և հանրային շահեր:
Հոդվածում քննարկվում են «Զբոսաշրջության մասին» ՀՀ նոր օրենքով ամրագրված՝ զբոսաշրջային փաթեթի պայմանագրի էական պայմանների հետ կապված որոշ խնդիրներ: Հեղինակի կարծիքով Օրենքով ամրագրված՝ զբոսաշրջային փաթեթի պայմանագրի պարտադիր պայմանների մի մասը կողմերի միջև համաձայնեցում չենթադրող՝ տեղեկատվական բնույթի, իսկ մյուս մասը՝ իմպերատիվ օրենսդրական նորմերով արդեն իսկ ամրագրված դրույթների վերարտադրություն ենթադրող պայմաններ են, որոնք չեն համապատասխանում պայմանագրի էական պայման համարվելու չափանիշին: Ուստի, առաջարկվում է տարանջատել այս պայմանագրի՝ որպես գործարքի բովանդակությունը կազմող էական պայմանները, պայմանագրում՝ որպես փաստաթղթում պարտադիր ներառման ենթակա պայմաններից՝ միևնույն ժամանակ նախատեսելով պայմանագրում նշված երկու խումբ պայմաններից յուրաքանչյուրի բացակայության իրավական հետևանքը: Մասնավորապես, ըստ հեղինակի, երկրորդ խումբ պայմաններից որևէ մեկի բացակայության դեպքում, առաջնորդվելով էստոպելի սկզբունքով, կողմը, որը լրիվ կամ մասնակի կատարել է պարտավորությունը կամ ընդունել է մյուս կողմից նման կատարում, կամ այլ կերպ հաստատել է պայմանագրի գործողությունը, չի կարող պայմանագրի տեքստում ինքնին այդ պայմանների բացակայության հիմքով հղում անել պայմանագրի չկնքվածությանը:
Հիմնաբառեր— զբոսաշրջային փաթեթ; պայմանագրի բովանդակություն, էական պայմաններ; պարտադիր պայմաններ; պայմանագրի չկնքվածություն; էստոպելի սկզբունք; գործարք:
Հոդվածում գենետիկական տեղեկատվության իրավական կարգավիճակը ենթարկվում է իրավափիլիսոփայական վերլուծության՝ հանրային և մասնավոր իրավունքի համատեքստում: Հոդվածում քննադատաբար գնահատվում են սեփականության դասական տեսությունների կիրառելիությունը և վերլուծվում է «մարդկության համընդհանուր ժառանգության» հայեցակարգը՝ որպես այլընտրանքային մոդել: Հիմնավորվում է, որ թե՛ զուտ մասնավոր, թե՛ հանրային մոտեցումները միակողմանի են՝ տվյալների երկակի բնույթի պատճառով: Առաջարկվում է sui generis կարգավորման անհրաժեշտությունը, որը կհավասարակշռի անհատի իրավունքները հանրային շահի հետ:
Հիմնաբառեր — գենետիկական նյութ, ֆիզիկական նմուշ, գենետիկական տեղեկատվություն, սեփականության իրավունք, իրավունքի օբյեկտ, մարդկության համընդհանուր ժառանգություն, տեղեկացված համաձայնություն, ինքնավարություն, գաղտնիություն:
Սույն հոդվածում համալիր կերպով ուսումնասիրվել և վերլուծվել է ընդերքօգտագործման ոլորտում քաղաքացիական իրավունքների օբյեկտների համակարգը, կատարվել է ընդերքի՝ որպես քաղաքացիական իրավունքների ինքնատիպ օբյեկտի համապարփակ հետազոտություն:
Հոդվածում կատարվել է ընդերքի՝ որպես քաղաքացիական իրավունքների օբյեկտի հետազոտություն՝ ներկայացնելով ընդերքի և ընդերքի հետ ուղղակիորեն կապված քաղաքացիական իրավունքների այլ օբյեկտների՝ ընդերքի տեղամասի, օգտակար հանածոների և հողամասի հարաբերակցությունը:
Կատարված հետազոտության արդյունքում ներկայացվել է եզրահանգում առ այն, որ ընդերքը և ընդերքի տեղամասերը քաղաքացիական իրավունքների առանձին օբյեկտներ են: Ընդ որում՝ առաջինը քաղաքացիական շրջանառությունից հանված, իսկ երկրորդը՝ սահմանափակ քաղաքացիական շրջանառության օբյեկտ է: Ընդերքօգտագործման իրավունքի օբյեկտը պայմանականորեն առանձնացված ընդերքի տեղամասն է, այլ ոչ թե ընդերքը: Ընդերքը օգտագործման տրամադրելու նպատակով ընդերքի տեղամասի առանձնացումը որպես քաղաքացիական իրավունքների առանձին օբյեկտ իրավաբանական ֆիկցիա է: Այս համատեքստում առաջարկվել է ՀՀ ընդերքի մասին օրենսգրքում կատարել համապատասխան փոփոխություն՝ նախատեսելով, որ օգտագործման տրամադրվում է ոչ թե ընդերքը, այլ ընդերքի տեղամասը:
Անդրադառնալով ընդերքի և օգտակար հանածոների հարաբերակցությանը՝ հիմնավորվել է այն փաստը, որ օգտակար հանածոները քաղաքացիական իրավունքների օբյեկտների են վերածվում ընդերքից արդյունահանվելու (ֆիզիկապես անջատվելու) պահից: Հոդվածում ներկայացվել են նաև ներպետական օրենսդրությամբ ընդերքից արդյունահանված օգտակար հանածոների մասնավոր սեփականության ինստիտուտի բարեփոխմանը նվիրված առաջարկներ:
Հիմնաբառեր — ընդերքօգտագործման իրավունք, ընդերք, ընդերքի տեղամաս, օգտակար հանածո, քաղաքացիական իրավունքների օբյեկտներ, իրավաբանական ֆիկցիա, հողամաս:
Հոդվածում վերլուծվում է ապատեղեկատվության ազդեցությունը հանրային կարծիքի և իմիջի ձևավորման վրա թվային դարաշրջանում` ամփոփելով միջազգային ու հայաստանյան փորձը, հոգեբանական ու տեղեկատվական մեխանիզմները, մինչդեռ առանձնացվում է մեդիագրագիտության և իրավական կարգավորումների տեղական դերը:
Հիմնաբառեր— ապատեղեկատվություն, հանրային կարծիք, իմիջ, մեդիագրագիտություն, իրավական կարգավորում:
Սույն գիտական աշխատանքի շրջանակներում քննարկվել են արժանապատվության՝ որպես սահմանադրաիրավական երևույթի էությունը, ինչպես նաև դրա ընկալման տեսական և գործնական նշանակությունը: Հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ քննարկման առարկա երևույթը իր էությամբ բազմաշերտ է՝ ուսումնասիրվել են ինչպես գիտական տարբեր ոլորտներում տեղ գտած մոտեցումներ, այնպես էլ թե՛ ներպետական, թե՛ միջազգային իրավական պրակտիկայում արժանապատվությանը վերաբերելի օրենսդրական կարգավորումներն ու դատական պրակտիկան: Արդյունքում, բացահայտվել է արժանապատվության սահմանադրաիրավական բովանդակությունը, ներկայացվել, թե իրավական համակարգում ինչպես և ինչ նշանակությամբ պետք է ընկալվի այն:
Հիմնաբառեր— արժանապատվություն, օբյեկտիվ հիմք, բացարձակ արժեք, սահմանադրական սկզբունք, իրավունք, սահմանադրաիրավական բովանդակություն:
«Արժեթղթերի շուկայի մասին» ՀՀ օրենքի 64-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ ներդրումային ծառայությունները կարող են մատուցվել միայն ներդրումային ծառայություններ մատուցող անձի և հաճախորդի միջև կնքված գրավոր պայմանագրի հիման վրա, որի գրավոր ձևը չպահպանելը հանգեցնում է դրա անվավերության: Ներդրումային ծառայությունների մատուցման պայմանագրին ներկայացվող պարտադիր պահանջները, պայմանագրի էական պայմանները, նախքան պայմանագիրը կնքելը պարտադիր կատարման ենթակա գործողությունները և այլն, նախատեսված են նշված օրենքով, ինչպես նաև ներդրումային ծառայությունների մատուցման հետ կապված հարաբերությունները կարգավորող այլ իրավական ակտերով:
Չնայած օրենքով օգտագործվում է «ներդրումային ծառայությունների մատուցման պայմանագիր» հասկացությունը՝ այնուամենայնիվ, ՀՀ քաղաքացիական օրենսգիրքը ծառայությունների մատուցման պայմանագրերի շարքում չի նախատեսում ներդրումային ծառայությունների մատուցման առանձին պայմանագրի տեսակ՝ որպես ինքնուրույն քաղաքացիաիրավական ինստիտուտ:
Սույն հետազոտության մեջ տեսական աղբյուրների, ներդրումային, ինչպես նաև այլ տեսակի ծառայությունների մատուցման հետ կապված հարաբերությունները կարգավորող օրենսդրության վերլուծության հիման վրա բացահայտվել է ներդրումային ծառայությունների մատուցման պայմանագրի տեղը քաղաքացիաիրավական պայմանագրերի համակարգում ու պարզվել, թե արդյոք մենք գործ ունենք ծառայությունների մատուցման պայմանագրի ինքնուրույն տեսակի հետ, և թե արդյոք դրա նկատմամբ ենթակա են կիրառման ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքով արդեն իսկ նախատեսված ծառայությունների մատուցման որևէ տեսակի պայմանագրի կանոնները:
Հիմնաբառեր— ներդրումային ծառայությունների մատուցման պայմանագիր, գործակալության պայմանագիր, արժեթղթերի փաթեթի կառավարում, գույքի հավատարմագրային կառավարման պայմանագիր, ծառայությունների վճարովի մատուցման պայմանագիր:
Սույն հոդվածը վերլուծում է թվայնացման հնարավորությունները քրեակատարողական համակարգում՝ անդրադառնալով դրա դրական ազդեցություններին, այդ թվում՝ իրավունքների, վերասոցիալականացման, գործընթացների արդյունավետության և թափանցիկության ապահովման տեսանկյունից, միևնույն ժամանակ ներկայացնելով դրա հետ կապված հնարավոր ռիսկերը: Անդրադարձ է կատարվում ոլորտում առկա միջազգային փորձին և Հայաստանի զարգացումներին՝ արդյունքում ներկայացնելով թվայնացման ռիսկերի նվազեցմանն ուղղված առաջարկներ:
Հիմնաբառեր — քրեակատարողական հիմնարկներ, թվայնացում, էլեկտրոնային համակարգ, վերասոցիալականացում:

